Σύνθεση με Ζεστά χρώματα Ι, 1956

Ο Γιάννης Σπυρόπουλος, από τους κύριος εκφραστές της αφαίρεσης στην Ελλάδα, μετά τις σπουδές του στη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας (1933-1938) μετέβη στο Παρίσι, όπου πήρε μαθήματα ζωγραφικής στην École des Beaux Arts αλλά και σε ελεύθερες ακαδημίες. Παρά το γεγονός ότι ήταν μόνιμα εγκατεστημένος στην Ελλάδα, το έργο του έγινε γνωστό και τιμήθηκε διεθνώς. Tα πρώτα του έργα είναι νεκρές φύσεις, τοπία και πορτρέτα που ζωγραφίζει, χωρίς να δεσμεύεται από κάποια συγκεκριμένη τεχνοτροπία. Iδιαίτερα η απεικόνιση της φύσης του προσφέρει τη δυνατότητα μελέτης των προβλημάτων χώρου και σύνθεσης που τον απασχολούν. Tα έργα του χαρακτηρίζονται αρχικά από χαλαρή σύνδεση των πλάνων με μοτίβα αιωρούμενα και αντινατουραλιστική απόδοση του χρώματος με μικρές κάθετες φωτεινές πινελιές. Στη δεκαετία του 1950 η φύση είναι πάντα η πηγή της έμπνευσής του. Συλλαμβάνει την εικόνα και ερμηνεύει τα στοιχεία της μέσα σε ένα εναλλασσόμενο παιχνίδι φωτεινών και σκοτεινών αποχρώσεων, όπου ο χώρος χάνει την τρίτη του διάσταση και γραμμές, χρωματικά σημεία και γεωμετρικά επίπεδα συνθέτουν το όραμά του, που οόλο και περισσότερο εκφράζεται αφαιρετικά για να φτάσει στην πλήρη αφαίρεση στις αρχές της δεκαετίας του 1960. H ζωγραφική του γίνεται όλο και περισσότερο εσωτερική, η τοποθέτηση του χρώματος στο έργο εξελίσσεται σε υπαρξιακό γεγονός. Aπό τα λευκά και φωτεινά μεταβαίνει στα γαιώδη, σκοτεινά χρώματα, μέσα από τα οποία αναδύονται, με κοσμογονική έκρηξη, κόκκινα, ώχρες και λευκά, που σκίζουν το χώρο σε μια εκτόξευση ψυχικών δυνάμεων και ενέργειας που αυτόματα μεταδίδεται στο θεατή. Κολλάζ, επιζωγραφίσεις, καψίματα, κοψίματα, επιτείνουν την ένταση και προκαλούν σε επιστράτευση όλων των δυνάμεων, ψυχικών και νοητικών.