Θαλασσινό τοπίο, 1991

Μετά από σπουδές ζωγραφικής στην ΑΣΚΤ, λιθογραφίας στην École des Beaux-Arts στο Παρίσι και ψηφιδωτού και νωπογραφίας με το G. Severini, εγκαταστάθηκε στη γαλλική πρωτεύουσα, ενώ ενδιάμεσα παρέμεινε για μεγάλα χρονικά διαστήματα στις ΗΠΑ και την Περσία. Στο Παρίσι ήρθε σε επαφή με τους πρωτοπόρους της ανεικονικής τέχνης που τον επηρέασε βαθιά. Πηγή έμπνευσής του είναι ό,τι έζησε, βίωσε, ένιωσε στην πατρίδα του στις ακτές του Kορινθιακού. H θάλασσα, ο ανοικτός ορίζοντας, ολόκληρη η γύρω φύση αλλά και τα απομεινάρια ενός μεγάλου πολιτισμού, ερείπια ή μουσειακά εκθέματα, που οι αρχές του χάνονται στα βάθη του χρόνου, νοσταλγικά περνούν συνεχώς από το έργο του. Μεταφέρει στο μουσαμά μέσα από μια ρυθμική, γεμάτη παλμό και ένταση, εναλλαγή των βασικών χρωμάτων –κόκκινο και μπλε, συνδυασμένα με άσπρο και μαύρο και κάποτε χρυσό ή ασημένιο– ό,τι το βλέμμα του αγκάλιασε και η μνήμη του διέσωσε, την πορφυρή αυγή στον Kορινθιακό, τις ασημένιες νύχτες στα βουνά της Σικυώνας, βιώματα ελεύθερα από οποιοδήποτε σχόλιο, προσπάθειες για “αποκρυπτογράφηση ενός συνεχούς οράματος”, που επαναλαμβάνεται μπροστά στα μάτια μας καθημερινά κι ωστόσο κάθε φορά διαφορετικά. Κατακτώντας πλήρως τη ζωγραφική επιφάνεια, προχωρεί σε μεταπλάσεις, δημιουργώντας πτυχώσεις στον ίδιο το μουσαμά, όπου πλέον το παιχνίδι φωτός - σκιάς αποδίδει τους ποικίλους ιριδισμούς των βασικών χρωμάτων που χρησιμοποιεί. Και όταν προχωρεί σε τρισδιάστατες δημιουργίες, πάλι οι ίδιες αρχές και βιώματα μέσα από μια συνεχή εναλλαγή με τις συμμετρίες, υποβάλλουν ένα αίσθημα εσωτερικής αρμονίας και ενότητας.