Τίτλος έργου

Κεφαλή αγάλματος με μάσκα, 1994

Κεφαλή αγάλματος με μάσκα, 1994
Κεφαλή αγάλματος με μάσκα, 1994
Καλλιτέχνης
Καραβούζης Σαράντης
(Αθήνα 1938- Αθήνα 2011)
Βιογραφικό του καλλιτέχνη
Όλα τα έργα του καλλιτέχνη
Βιογραφικό
Καραβούζης Σαράντης
(Αθήνα 1938- Αθήνα 2011)

Ο Σαράντης Καραβούζης έχει βαθιά γνώση τόσο της αρχαίας, βυζαντινής και λαϊκής παράδοσης –την οποία γνώρισε μέσα από τα ταξίδια του σε όλη την Ελλάδα που πραγματοποίησε με υποτροφία του Κρατικού Ιδρύματος Υποτροφιών ύστερα από την αποφοίτησή του από τη Σχολή Καλών Τεχνών το 1963–, όσο και της ευρωπαϊκής τέχνης, σύγχρονης και παλαιότερης, την οποία σπούδασε με υποτροφία της γαλλικής κυβέρνησης στο Παρίσι από το 1967, όπου και τελικά διέμεινε για περισσότερα από 30 χρόνια. Ο καλλιτέχνης δημιουργεί ένα έργο που ζει έντονα μέσα από το στίγμα της αρχαιότητας αλλά και τη μυθολογία και το συμβολισμό που υποβάλλουν καθημερινά χρηστικά αντικείμενα, δοσμένα με τη μαγεία και την ποίηση της μεταφυσικής ζωγραφικής. Πραγματικότητα και μνήμη, εντύπωση και ανάμνηση, μυθολογία και εικονογραφία συνθέτουν έναν κόσμο αλλόκοτο, γεμάτο γαλήνη και νοσταλγία, έναν κόσμο μαγικό, ονειρικό. Αγάλματα με αποτετμημένα μέλη, τμήματα από γλυπτά, λαγήνια, ακροκέραμα, μάσκες, σπασμένες κολόνες, κομμάτια από αρχαίες επιγραφές, συνδυάζονται με τα απλά καθημερινά αντικείμενα, μπουκάλια, ρούχα, υφάσματα, ρολόγια, για να αποδώσουν τη μαγεία και την ποίηση μιας μεταφυσικής ζωγραφικής που εκφράζεται σε ονειρικά τοπία, νεκρές φύσεις ή εσωτερικά δωματίων.

Μοιραστείτε τη σελίδα
Υλικό
Λάδι σε μουσαμά
Διαστάσεις
60,5X81
Προέλευση
Δωρεά του καλλιτέχνη
Περιγραφή
Στο Κεφαλή αγάλματος με μάσκα μια σύζευξη άσχετων φαινομενικά μεταξύ τους πραγμάτων –μια μάσκα, ένα κεφάλι αγάλματος, μπουκάλια, γεωμετρικά σχήματα που παραπέμπουν σε πόρτες και παράθυρα– καλεί το θεατή να ανακαλύψει την ιδέα που διατρέχει το έργο, εξερευνώντας τα βάθη της συνείδησης. Tο υπερβατικό φως που διαχέεται στα αντικείμενα, η αίσθηση της ερημιάς που κατακλύζει τη σύνθεση και η απέραντη ηρεμία που μεταδίδεται στο θεατή, είναι στοιχεία που πνευματικοποιούν το χώρο και οδηγούν στη σφαίρα του εξωπραγματικού. Τα γαιώδη και σε αποχρώσεις του θερμού γκρίζου χρώματα, σε χαμηλούς τόνους και αρμονικά δοσμένα, που ανάμεσά τους το έντονο κόκκινο του κουτιού δεν διασπά αλλά απεναντίας δένει τη σύνθεση, υποβάλλουν ένα χώρο ενός αόριστου μυστηρίου που πλανάται, μιας παράξενης διεργασίας που πιέζει για τη λύση του αινίγματος που αλληγορικά εικονίζεται, ενός αινίγματος για την ουσία-νόημα της ζωής του ανθρώπου και του πεπρωμένου του.