Σκυριανό κανάτι, 1937
Ζωγράφος και χαράκτης. Σπούδασε φυσικές επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Πήρε μαθήματα σχεδίου από το ζωγράφο Β. Χατζή. Αυτοδίδακτος ουσιαστικά, εμφανίστηκε από το 1913 ως γελοιογράφος σε αθηναϊκές εφημερίδες, υπογράφοντας με το Μίμ. Παπ. Στην ξυλογραφία αφοσιώθηκε από το 1917. Αργότερα, τα χρόνια 1922-29, παρακολούθησε μαθήματα σε Ακαδημίες του Παρισιού. ΄Εμεινε μερικά χρόνια στην Αίγυπτο. Μελέτησε τη βυζαντινή τέχνη στην Κωνσταντινούπολη, το ΄Αγιον Όρος και το Μυστρά. ΄Εγραψε άρθρα και κριτικές στην εφημερίδα Η Πρωία την περίοδο 1929-44.
Εικονογράφησε βιβλία και λευκώματα. Το 1958 εκλέχτηκε καθηγητής του Εργαστηρίου Χαρακτικής στη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας, όπου δίδαξε ένα μόλις χρόνο. Ο Παπαδημητρίου πέρασε από τον ρεαλισμό, στις αφαιρετικές διατυπώσεις κυβιστικών σχηματοποιήσεων. Καταργώντας βαθμιαία τα παραδοσιακά εργαλεία χάραξης, έφτασε στο σημείο να χαράζει τις ξυλογραφίες του με απλό, ακονισμένο σουγιά. Χαρακτηριστικές στη σύνθεση και τη σχηματοποίηση των όγκων είναι οι πολλές νεκρές φύσεις του.
Και οι δύο νεκρές φύσεις του Ευθύμιου Παπαδημητρίου, η Νεκρή φύση με ψάρια του 1933 και το Σκυριανό κανάτι του 1937, συγκεντρώνουν όλα τα χαρακτηριστικά της τόσο εκφραστικής γραμμής του και που είναι έκδηλα κυρίως στα έργα του με αυτή τη θεματική. Και οι δύο ξυλογραφίες, με την ελευθερία που προσφέρει η χάραξη σε πλάγιο ξύλο, υπογραμμίζουν αυτή την τόσο χαρακτηριστική γραφή του χαράκτη να αποδώσει δραματικά τις αντιθέσεις μεταξύ απόλυτου άσπρου και μαύρου. Οι χαράξεις είναι έντονες, συχνά προσεκτικές και ελάχιστα λεπτομερειακές, ενώ αφήνουν τις περισσότερες επιφάνειες των αντικειμένων απόλυτα λευκές.
