Από τη σειρά "Πορείες αν-οδύνες", 2000

Η Μαρουδή για την έκθεση "Διαγράφοντας το σήμερα, το αύριο, το χθες", που διοργάνωσε η Πινακοθήκη Αβέρωφ στο Μέτσοβο το 2002, δημιούργησε ένα γλυπτό, που σε επίπεδο μορφής δεν μαρτυρεί τη γυναικεία της φύση, σε επίπεδο όμως εκφοράς εννοιών, σίγουρα ταυτίζεται με την ιδιότητα της μητέρας και τις αγωνίες της. Το έργο αποτελείται από δύο μεταλλικές επιφάνειες, τοποθετημένες δίπλα δίπλα, που σχηματίζουν οξείες γωνίες. Οι επιφάνειες είναι δεμένες με φιτίλι και στη μία γωνία προεξέχει ένα κέρινο γυμνό παιδάκι. Η καλλιτέχνιδα έχει εμπνευστεί από το έθιμο ενός ναού κοντά στα Γιάννενα, που συνίσταται στο να τυλίγουν όλο το ναό γύρω γύρω μ΄ένα κέρινο φιτίλι, προκειμένου να εξασφαλίσουν την καλή υγεία όλης της οικογένειας. Οι μαύρες μεταλλικές στήλες, αφαιρετικά παριστάνουν την προστασία και προέρχονται από τα προστατευτικά στοιχεία στις στάνες των ζώων που προφυλάσσουν και καθορίζουν το χώρο. Για την ίδια την καλλιτέχνιδα, η προστασία νοητά κατευθύνεται προς το πολυτιμότερο αγαθό και το μεγαλύτερο επίτευγμα μιας γυναίκας, που είναι το παιδί. Στο έργο το αναπαριστά υπό μορφή κέρινης κούκλας. Οι ιδιαίτερες ματιέρες και τα αναθηματικά τάματα λαμβάνουν κυρίαρχη θέση στο έργο της.