Το παραμύθι της οξιάς, 2010
Εκπρόσωπος της νεότερης γενιάς γλυπτών που περιλαμβάνονται στη Συλλογή Ευάγγελου Αβέρωφ, ο Κυριάκος Ρόκος διακρίνεται για την πολυμορφία του έργου του και την ευκολία με την οποία χειρίζεται μεγάλη ποικιλία υλικών, όπως μπρούτζο, μάρμαρο, γρανίτη, ξύλο και χαλκός. Όπως επισημαίνει ο ίδιος ο καλλιτέχνης, ανεξάρτητα από το υλικό στο οποίο επιλέγει να εργαστεί, ένα έργο τέχνης είναι το αποτέλεσμα των ρόλων που διαδραματίζει «ο χρόνος, ο χώρος, η τοποθεσία και η ιδεολογία του δημιουργού του και η ανάγκη του για έκφραση». Το 1965 εισήλθε κορυφαίος στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας, όπου σπούδασε γλυπτική με δάσκαλο τον Γιάννη Παππά και χύτευση χαλκού με τον Νίκο Κερλή. Με υποτροφία της Ακαδημίας Αθηνών συνέχισε τις σπουδές του στη γλυπτική στην École des Beaux Arts του Παρισιού με τον Κ. Κουλεντιανό και τον Σεζάρ και στη λιθογραφία με τον G. Dayez. Ωστόσο, ο Ρόκος περιλαμβάνει στους δασκάλους του όλους με τους οποίους είχε συναλλαγές στη ζωή του, από τον παιδοπώλη της γειτονιάς του μέχρι τον καθηγητή γαλλικών στο λύκειο των Ιωαννίνων, ο οποίος του αποκάλυψε πρώτος την ύπαρξη της Σχολής Καλών Τεχνών στην Αθήνα. . Το γλυπτό του Ρόκου είναι ένα γλυπτό των ορίων, όπως πολύ σωστά το χαρακτηρίζει ο Ηλίας Μυκονιάτης. Δεδομένου ότι, τα έργα στην Πινακοθήκη Αβέρωφ αντιπροσωπεύουν δύο, κατά τα φαινόμενα, αντίθετες όψεις του δημιουργημένου έργου του, αλλά με αναζήτηση της αλήθειας σε ό,τι δημιουργεί ως κοινό παρονομαστή.
Το γλυπτό όπως και όλα τα γλυπτά του Ρόκου, φέρει πίσω του μια ιστορία, ένα παραμύθι που πλάθει ο ίδιος καθώς σκαλίζει αυθόρμητα και χωρίς προπλάσματα, δίχως να υπάρχει τελική μορφή στο μυαλό του, με οδηγό το συναίσθημα. Το γλυπτό διακρίνεται από τη σύναξη ετερόκλητων στοιχείων, ένα τύπο "ασσαμπλάζ" μελών του σώματος, αρχιτεκτονικών στοιχείων και αντικειμένων. Αποσπασματικά δοσμένα και λίγο μεγεθυμένα θραύσματα προσώπου και ένα δάχτυλο συνωθούνται σε μια σύνθεση που αποπνέει μια αίσθηση ερωτισμού.
Το γλυπτό φιλοτεχνήθηκε στο Ανοιχτό εργαστήρι γλυπτικής της Πινακοθήκης Αβέρωφ από 21 Αυγούστου έως 10 Σεπτεμβρίου 2010, στα πλαίσια των Δημιουργικών Συναντήσεων 2010 "Θόδωρος Παπαγιάννης, Κυριάκος Ρόκος, Γιώργος Χουλιαράς. Δουλεύοντας στο χώρο", όπου οι τρεις προσκεκλημένοι γλύπτες φιλοξενήθηκαν στο Μέτσοβο και στο διάστημα αυτό δημιούργησαν ο καθένας ένα πρωτότυπο έργο γλυπτικής. Οι καλλιτέχνες εργάστηκαν καθημερινά στον ανοιχτό χώρο της αυλής της Πινακοθήκης, επιτρέποντας έτσι στους περαστικούς και στους ενδιαφερόμενους να παρακολουθήσουν τη διαδικασία της καλλιτεχνικής δημιουργίας, αλλά και να αναπτύξουν έναν ανοιχτό διάλογο με τους τρεις δημιουργούς.
