Προτομή Φρίξου Λαμπρίδη

Γεννήθηκε το 1906 στην Αθήνα και καταγόταν από τα Ιωάννινα. Κατά τη διάρκεια των γυμνασιακών της σπουδών, άρχισε το 1920, να παρακολουθεί ελεύθερα μαθήματα στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας, στην οποία κατά την περίοδο 1924-1928 φοίτησε σαν κανονική σπουδάστρια της γλυπτικής, στο Εργαστήριο Πλαστικής του Θωμά Θωμόπουλου. Το 1930 συνέχισε τις σπουδές της στο Παρίσι, αρχικά στο Εργαστήριο του Θανάση Απάρτη και στη συνέχεια στην Ακαδημία Grande Chaumiere κοντά στο γλύπτη Robert Wleck. To 1934 επέστρεψε στην Ελλάδα και ανέπτυξε καλλιτεχνική δραστηριότητα, ενώ από το 1941 άρχισε να διδάσκει πλαστική, κεραμική και Ιστορία της Τέχνης στην Παπαστράτειο Δημόσια σχολή Εφαρμοσμένων Τεχνών και από το 1960 ελεύθερο σχέδιο στη Σχολή Χιλλ.
Παρουσίασε τη δουλειά της σε πολλές ατομικές και ομαδικές εκθέσεις, μεταξύ των οποίων συμπεριλαμβάνονται οι Μπιεννάλε της Αλεξάνδρειας 1960 και 1965. Το 1966 τιμήθηκε στο Παρίσι με το Αργυρό Μετάλλιο της Πόλεως του Παρισιού και το 1980 με τιμητικό δίπλωμα στην Exposition des Arts Libres και με Χάλκινο Μετάλλιο στην Έκθεση της Διεθνούς Γυναικείας Μορφωτικής Ομοσπονδίας στην Αγκόνα.
Κυρίαρχο θέμα της γλυπτικής της αποτελεί η ανθρώπινη μορφή, την οποία αγγίζει με ευαισθησία και στοχασμό. Ένα ζεστό αίσθημα στοργής και μια ανάλαφρη χάρη χαρακτηρίζουν τις καθισμένες σε άνετες στάσεις  γυναικείες μορφές, που άλλοτε μεμονωμένες και άλλοτε σε απλά συμπλέγματα – φίλες, μάνες και παιδιά – αποδίδονται στην πέτρα, τον πηλό και τον χαλκό. Πειθαρχία, οργάνωση και συγκέντρωση δεν της επιτρέπουν να ξεφύγει από την έννοια του μέτρου, ενώ τα αρχαϊκά στοιχεία που ανιχνεύονται στο έργο της, δίνουν την εντύπωση μιας δυναμικής και ταυτόχρονα ήρεμης πλαστικής δημιουργίας.