Αναφορά στο έργο του Π. Πανταζή "Κεφάλι άνδρα", 1996

Ο Μάκης Θεοφυλακτόπουλος μετά τη μαθητεία του στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών, κοντά στο Γιάννη Μόραλη, έζησε από το 1969 έως το 1974 διαδοχικά στη Λωζάννη, το Παρίσι και τη Νέα Υόρκη, όπου πήγε με υποτροφία του Ιδρύματος Ford. Από το 1988 δίδασκε ζωγραφική στη Σχολή Καλών Τεχνών του Α.Π.ΘΤο θέμα του στην κυριολεξία είναι η ανθρώπινη φιγούρα και η περιπέτειά της στη ζωγραφική επιφάνεια, σε σχέση με το σχέδιο, το χρώμα, την ύλη, το φόντο. Ο ίδιος θεωρεί πως οι πρώτες επιδράσεις του προέρχονται από τον Γιάννη Τσαρούχη και τον Γιώργο Μπουζιάνη, ενώ πρακτικά προσπαθεί να ζωγραφίσει έναν άνθρωπο με το δικό του τρόπο. Από την αρχή είναι φανερό πως αναζητά μια ζωγραφική μέθοδο για να αποδώσει τις ιδέες και τις προθέσεις του. Ήδη από το 1966-1967 παρουσίασε έργα με θέμα τους μοτοσικλετιστές στην Αίθουσα Τέχνης Άστορ. Οι πρώτοι μοτοσικλετιστές του είναι οι τροχονόμοι, οι αστυνομικοί που εντυπωσιάζουν με την άσκηση εξουσίας συνυφασμένη με την ταχύτητα. Αργότερα ο μοτοσικλετιστής είναι η αυτοπροσωπογραφία του.
Ο Θεοφυλακτόπουλος είναι ένας αισθαντικός ζωγράφος που ομολογεί πως επιθυμεί να μεταδώσει μια συγκίνησή του, εικονογραφώντας τη ζωή του. Η ανθρώπινη φιγούρα του από τη δεκαετία του 1970, του 1980 και του 1990 ακολουθεί μια πορεία συνεπούς και συστηματικής έρευνας. Άλλοτε, μαζί με την απεικόνιση της φιγούρας παρατηρείται μια προσπάθεια οριοθέτησης του χώρου, με απλή χάραξη με τετράγωνα ή παραλληλόγραμμα σχήματα. Άλλοτε, στις δημιουργίες του αντικρίζουμε λιτές, μινιμαλιστικές φιγούρες, με μονοχρωματική σύνθεση και αποχρώσεις του μπεζ, του γκρι, του μπλε, του απαλού λιλά ή άλλων χρωμάτων. Άλλοτε πάλι, οι φιγούρες εμφανίζονται σβησμένες, ενσωματωμένες στο φόντο, με μια απόδοση της κινητικότητάς τους κι άλλοτε παρουσιάζονται με ένα απλό, έντονο περίγραμμα που αποτελεί τελικά την οριοθέτηση της ύπαρξής τους.