Από το Μέτσοβο, 2001
Στην τέχνη του Νικόλα Κυριάκου ενυπάρχει έντονα ριζωμένο το χαρακτηριστικό της συνεχούς παλίνδρομης σχέσης ανάμεσα στην αφαίρεση και στην παραστατικότητα. Η παλίνδρομη αυτή σχέση ερμηνεύεται σε επίπεδο αισθητικό, αναπαράγοντας τον κόσμο του, άλλοτε συνδυάζοντας το σχέδιο και το χρώμα και άλλοτε απελευθερώνοντας το καθαρό χρώμα από τις υποδείξεις του σχεδίου.
Το τοπίο Από το Μέτσοβο δεν δεσμεύει τον καλλιτέχνη σ' ένα επίπεδο εικονογραφίας, αλλά προχωρεί σε επίπεδο ερμηνείας. Αποδίδει την αποτύπωση του εσώτερου κόσμου του μέσα από μια επιμελημένη διάρθρωση της στρωματογραφίας της σύνθεσής του. Πλατιές επίπεδες χρωματικές επιφάνειες συνθέτουν το τοπίο του Μετσόβου, όπου επικρατούν τα απαλά χρώματα του άσπρου-γκρίζου, του γαλανού-μπλε και του πράσινου, με επίθεση έντονου πορτοκαλί, που ταυτίζεται με τις φιγούρες. Ο μυημένος θεατής, απολαμβάνοντας τους αρμονικούς συνδυασμούς, μπορεί να διακρίνει το βουνό, τον ουρανό, τα σπίτια, τις στέγες, τον άνθρωπο. Ο Κυριάκου ξεκινά από κάποιο οπτικό ερέθισμα, μια εικόνα πραγματική, που γίνεται εσωτερική, γίνεται το θέμα του. Οι διαδοχικές επιζωγραφίσεις μεταμορφώνουν, αλλοιώνουν την αρχική σύνθεση, έτσι ώστε σχεδόν τίποτα να μη θυμίζει το αρχικό ερέθισμα. Παρ' όλ' αυτά, η ιδέα του αντικειμένου διατηρεί ανεξίτηλο το ίχνος της στο έργο, σε μια αφαίρεση μέσα από την πραγματικότητα.
Το έργο φιλοτεχνήθηκε ειδικά για την έκθεση "Διαγράφοντας το σήμερα, το αύριο, το χθες. Νέοι Έλληνες καλλιτέχνες. Αφιέρωμα στο Νομό Ιωαννίνων", που παρουσίασε η Πινακοθήκη Αβέρωφ το 2002.