Βασιλεύς Κωνσταντίνος, 1916
O Δημήτριος Μπισκίνης υπήρξε πολύπλευρη προσωπικότητα και ασκητικός χαρακτήρας με πνευματικές ανησυχίες. Εκφράστηκε μέσα από ένα θεματολογικά ποικίλο έργο, που περιλαμβάνει θρησκευτικές ηθογραφικές σκηνές, ευχάριστες νεκρές φύσεις –κυρίως με λουλούδια–, προσωπογραφίες αλλά και διονυσιακές, αλληγορικές παραστάσεις μέσα στο πνεύμα ενός συμβολιστικού δαιμονισμού, όπως αυτός εκφράστηκε στο τέλος του 19ου αιώνα στη Γερμανία. Παρόλο που ο καλλιτέχνης συνέχισε τις σπουδές του στο Παρίσι –μετά τη φοίτησή του στο Σχολείο των Τεχνών και το τέλος των Βαλκανικών πολέμων–, παρέμεινε θαυμαστής του Νικόλαου Γύζη και της ιδεαλιστικής ρομαντικής ζωγραφικής του Jugendstil, επιρροές που διακρίνονται και στο γραφιστικό έργο του με την κλασικής καθαρότητας γραμμή του.
Ο Βασιλεύς Κωνσταντίνος φιλοτεχνήθηκε το 1916, μετά το τέλος των Βαλκανικών πολέμων. Ο βασιλιάς απεικονίζεται αγέρωχος επάνω στο άλογό του να ατενίζει μακριά. Το έργο χαρακτηρίζεται από ρεαλισμό στην απεικόνιση του αλόγου, ενώ ο περιβάλλων χώρος, δοσμένος με ανοικτά χρώματα, τονίζει τη μορφή του καβαλάρη και το άλογό του.