Ελιές, 1970

Φοίτησε επί δύο χρόνια στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, την οποία εγκατέλειψε για να εγκατασταθεί στο Παρίσι όπου σπούδασε σε ελεύθερες ακαδημίες και ιδιαίτερα στην Ακαδημία Grande Chaumière. Κατά την παραμονή του στη γαλλική πρωτεύουσα, μελέτησε τα κινήματα των Φωβ, ιδιαίτερα του Derain, και του κυβισμού. Ακόμη, γνωρίστηκε με τον τεχνοκριτικό E. Tériade και το Γιώργο Γουναρόπουλο, που υπήρξε εκείνος που το μύησε πραγματικά στη ζωγραφική. Αυτοδίδακτος στην πραγματικότητα, υπήρξε ευαίσθητος αποδέκτης των κινημάτων και των μηνυμάτων της εποχής του. Στους πίνακές του, η ελευθερία του χρώματος πολλές φορές συγχρονίζεται με το αντικείμενο και τη μορφή και αφήνει να αναγνωριστεί μια αυτοφυής ευγένεια, που εκφράζεται τόσο στα τοπία του όσο και στις ανθρώπινες μορφές. Στο έργο του αποφεύγονται η επιτήδευση και η επιδεικτική ανανέωση, ενώ διακρίνεται και η συγκίνηση μέσα από τα αθώα μάτια των παιδιών, τη σκληρή δουλειά των αγροτών, τη μελαγχολία των τοπίων. H εικαστική δημιουργία του, χωρίς να απομακρύνεται από το αντικείμενο, υποβάλλει την ουσία του την οποία αγγίζει με συγκίνηση και σεβασμό, γι’ αυτό δεν φτάνει ποτέ σε ακραίες λύσεις. Τα βιώματα από την αγαπημένη του Μυτιλήνη, όπου πέρασε τα παιδικά του χρόνια, κατέχουν κεντρική θέση στη ζωγραφική του Κανέλλη. Κυρίαρχο είναι το μοτίβο με τις ελιές στους απέραντους ελαιώνες που δεν έπαψε ποτέ να ζωγραφίζει κατά τη σαραντάχρονη καλλιτεχνική του πορεία.