Εξωκκλήσι, 1989

Γιατρός στο επάγγελμα, μπορεί να χαρακτηριστεί ως αυτοδίδακτος αφού μόνο περιστασιακά πήρε μαθήματα ζωγραφικής από τον Πολύκλειτο Ρέγκο κατά τη διάρκεια των γυμνασιακών σπουδών του, ενώ δέχθηκε επιρροές από το Νίκο-Γαβριήλ Πεντζίκη και το Ν. Φωτάκη. Η εργογραφία του περιλαμβάνει ξωκλήσια, στρατώνες, Μακεδονομάχους, ιερωμένους, ανθρώπους του μόχθου και τοπία. Στα έργα του, περιορισμένων συνήθως διαστάσεων, αποτυπώνονται λυρικά ή εξπρεσιονιστικά τα συναισθήματά του, ό,τι τον συγκινεί, η αγάπη του για τον άνθρωπο και το περιβάλλον του, με τεχνοτροπία που παραπέμπει στις παιδικές ζωγραφιές και τους ναΐφ. Με έντονα χρώματα ή σκοτεινά και μουντά, σε καλά οργανωμένες με σαφή περιγράμματα επιφάνειες και άλλοτε με πινελιές γρήγορες, με έντονη κίνηση και περιστροφή εκτονώνει τον έντονο ψυχισμό του, καταφεύγοντας κάποιες φορές και στην παραμόρφωση.