Το κορίτσι με τα περιστέρια, πριν από το 1879

Το Kορίτσι με τα περιστέρια πρέπει να φιλοτεχνήθηκε τον τελευταίο χρόνο της παραμονής του ζωγράφου στο Μόναχο, το 1879, όπως συμπεραίνεται από τη σύγκριση με άλλο χρονολογημένο πίνακα του ίδιου, τα Κουνέλια που φυλάσσεται στην Εθνική Πινακοθήκη. Ένα ακόμη στοιχείο που οδηγεί σε αυτή τη χρονολόγηση είναι ότι παρόμοιο έργο φιλοτέχνησε ο ζωγράφος και συμμαθητής του Λεμπέση στην Ακαδημία του Μονάχου Adolf Echtler, το οποίο εκτέθηκε την ίδια χρονιά στην Έκθεση του Glaspalast με τίτλο Ανάμνηση από τη Βενετία. Το γεγονός ότι διάφοροι ζωγράφοι ασχολούνται με το ίδιο θέμα δεν θα πρέπει να μας εκπλήσσει, καθώς οι καλλιτέχνες συχνά λαμβάνουν ένα γνωστό θέμα ως αφορμή για άσκηση στη σύνθεση ή το χρώμα. Άλλωστε ο τρόπος επεξεργασίας του χρώματος επιβεβαιώνει την άποψη αυτή. Οι φροντισμένες, λείες χρωματικές επιφάνειες, με τα μαλακά τονικά περάσματα που συναντάμε στα Κουνέλια, στο Κορίτσι με τα περιστέρια μετατρέπονται σε ελεύθερες πλατιές πινελιές, τοποθετημένες αυθόρμητα στον πίνακα, πρακτική που θα καθιερωθεί στο έργο του Λεμπέση, μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα.

Είναι μια σύνθεση πάρα πολύ κοντά, τόσο θεματογραφικά όσο και εκφραστικά, στους πίνακες του Ισπανού ζωγράφου Bartolomeo Murillo (1618-1682). Ο τρόπος ανάπτυξης και αντιπαράθεσης των χρωμάτων και η μετάβαση από τα κρύα χρώματα στα ζεστά και λαμπερά με το γνωστό στους Ισπανούς ζωγράφους του 17ου αιώνα - estilo vaporoso - προσφέρει στον δεξιοτέχνη Λεμπέση τη δυνατότητα να καλλιεργήσει με νέα μέσα την ηθογραφική-ρεαλιστική ζωγραφική της εποχής του.