Οι τέσσερις μουσικοί
Η Πηνελόπη Οικονομίδη εντάσσεται στους ζωγράφους της “γενιάς του ’30” που θέλησαν να αναβιώσουν την ελληνική παράδοση. Ασχολήθηκε κυρίως με τοπία και προσωπογραφικές συνθέσεις. Στις τελευταίες, ανάμεσα στις οποίες ξεχωρίζει η ενότητα Γυναίκες της Eλλάδας, απεικονίζονται δυναμικά συνήθως πρόσωπα με τοπικές ενδυμασίες που αποδίδονται με γρήγορες, νευρικές πινελιές και γαιώδη χρώματα. Αυτά τα χαρακτηριστικά ανιχνεύονται και στα τοπία της, όπου η προσπάθειά της να αποδώσει το ελληνικό φως την οδήγησε αργότερα σε έναν ιδιότυπο εξπρεσιονισμό.
Στο έργο Οι Τέσσερις μουσικοί συναντάμε μια συγκρατημένη εξπρεσιονιστική διάθεση. Το έργο χαρακτηρίζεται από στέρεα οργανωμένη σύνθεση, περιορισμένη χρωματολογία αλλά και συναισθηματική φόρτιση. Παρά το γεγονός ότι η Οικονομίδη δεν μετέβη ποτέ για σπουδές στην Ευρώπη, οι σεζανικές επιρροές σ’ αυτό το έργο μαρτυρούν ευρύτερη παιδεία και γνώση. Τα επίπεδα και οι όγκοι έχουν κατανεμηθεί μέσα στο χώρο, αδιαφορώντας για την παραδοσιακή προοπτική. Οι μορφές έρχονται όλες στο πρώτο επίπεδο και μόνο οι χρωματικές αξίες προσδιορίζουν τη θέση τους στο χώρο, με μια σαφή διάταξη της ώχρας, του μπλε, του πράσινου.