Πορτρέτο γυναίκας

Ο Ανδρέας Γεωργιάδης ο Κρης, ανένταχτη μορφή Έλληνα ζωγράφου, διαμόρφωσε ένα καθαρά προσωπικό ύφος στη ζωγραφική του, που βασίστηκε στη βαθιά πίστη του στις αξίες της μεγάλης ζωγραφικής της δυτικής Ευρώπης. Στο Παρίσι πρώτα, όπου συνέχισε τις σπουδές του με υποτροφία, μετά την αποφοίτησή του από τη Σχολή Καλών Τεχνών το 1923, και στη Ρώμη αργότερα, ανακαλύπτει τους μεγάλους δασκάλους του 16ου και του 17ου αιώνα, που ανταποκρίνονται πλήρως στα αισθητικά του ιδεώδη. Για να τους κατανοήσει μελετά ασταμάτητα στα μουσεία, αντιγράφοντας συστηματικά έργα τους. Ιδιαίτερα στέκεται με δέος και θαυμασμό στο έργο του μεγάλου συμπατριώτη του Δομήνικου Θεοτοκόπουλου, που τον επηρεάζει βαθύτατα. Με σπάνιες εξαιρέσεις, η ζωγραφική του επικεντρώνεται στον άνθρωπο. Ασχολείται ιδιαίτερα με την προσωπογραφία, την οποία αποδίδει με χαρακτηριστικά που κινούνται μεταξύ ρεαλισμού –που εκφράζεται με έντονες εναλλαγές φωτεινών και σκοτεινών επιφανειών και χρωματικές αντιθέσεις– και ενός ηρωικού ιδεαλισμού –που δίνει στα πρόσωπα που απεικονίζει ένα δραματικό μεγαλείο. Αρνούμενος τα μοντέρνα κινήματα της τέχνης, προχώρησε σε προσωπικούς πειραματισμούς που σιγά σιγά τον οδήγησαν να ξανοίξει τα χρώματά του και να χάσει η τεχνοτροπία του το αυστηρό ύφος της. Μεγάλος μάστορας της ζωγραφικής μετέβαλλε θαρραλέα την έκφραση του εικονιζόμενου, χωρίς παραμόρφωση του προσώπου ή αλλοίωση των φυσιογνωμικών χαρακτηριστικών, προκειμένου να αποδώσει καλύτερα την προσωπικότητά του.