Υδρόμωνες, 1996
Η Μαριγώ Κάσση, από τη δεκαετία του 1980, υπηρετεί τη ζωγραφική, ανανεώνοντας την τέχνη της, περνώντας από μια αφετηρία παραστατικών διατυπώσεων, σε εξπρεσιονιστικές δημιουργίες, αγγίζοντας στη συνέχεια τα όρια της αφαίρεσης και των μινιμαλιστικών πειραματισμών. Τελευταία δημιούργησε εγκαταστάσεις και έργα που βγαίνουν δυναμικά στο χώρο, επιχειρώντας μια ενδεχομένως πρόσκαιρη απομάκρυνση από τη ζωγραφική επιφάνεια. Στα τρισδιάστατα αυτά έργα, με τρυφερότητα και χάρη, διαπραγματεύεται, μέσα από υπαρξιακές ανησυχίες, τη νοσταλγία, τη μνήμη στην πορεία της ύπαρξης και τη συνείδηση του χρόνου σε αυτή.
Το έργο ανήκει στη σειρά Υδρομώνες, του 1996. Στα έργα αυτής της σειράς, με μινιμαλιστική διάθεση και ολιγοχρωμία του μπλε και του πράσινου , η ζωγράφος επικαλείται τη φύση, η οποία εμφανίζεται ως μνήμη, ας ανάμνηση των χαρακτηριστικών της. Απεικονίζεται το νερό της λίμνης, η υφή του, η εσωτερική και σιωηλη υπόστασή του.