Αναφορά στο έργο "Μετά το χιόνι", 1996
Ο Γιάννης Αδαμάκος είναι ο maître της λυρικής, εξπρεσιονιστικής, χειρονομιακής αφαίρεσης. Ο καλλιτέχνης, στα πρώτα του έργα, με αφετηρία το ανθρώπινο σώμα και τις έντονες παραμορφωτικές επεμβάσεις στις μορφές, φτάνει σε ένα προσωπικό ιδίωμα εξπρεσιονισμού, για να περάσει σταδιακά με μια αφαιρετική διαδικασία σε μια σχεδόν μονοχρωματική, εσωτερική ζωγραφική αποτύπωσης υπαινικτικών, φευγαλέων εντυπώσεων. Κατά καιρούς τον έχουν συναρπάσει καλλιτέχνες, όπως ο Van Gogh, Monet, Turner, Rothko, Pollock, με το έργο των οποίων έχει βρεθεί σε ανοιχτό, ειλικρινή διάλογο. Η εντελώς προσωπική δημιουργία του τοποθετείται στην εξέλιξη εμπειριών και νεωτερισμών, κινημάτων, όπως η action painting, το informel, ο τασισμός, ο αφηρημένος εξπρεσιονισμός.
Στο έργο του Αδαμάκου Αναφορά στο έργο «Μετά το χιόνι», από το 1996, οι σχέσεις χρώματος και χώρου είναι αρθρωμένες με όρους δομών, που αποδίδουν την ψευδαίσθηση του βάθους με τη δημιουργία ρυθμών φόρμας και χώρου. Ο διάφανος και φυσικός χώρος δημιουργείται και με μια απελευθέρωση ενέργειας γεμάτη με δυναμισμό κίνησης. Η σχέση πραγματικότητας και ψευδαίσθησης περνά μέσα από την έκφραση ευαισθησίας, λυρισμού και εσωτερικότητας. Όλος αυτός ο επιμελώς κρυμμένος κόσμος, κάτω από μια φαντασμαγορία διαφάνειας και αντανακλάσεων, είναι ένας κόσμος μαγικός, συναρπαστικά ωραίος και αναπάντεχος, ένας κόσμος αόρατος που υπαινίσσεται την ύπαρξή του. Η πυκνότητα του χρώματος, σε πλήρη αντιστοιχία με την πυκνότητα της φύσης διακόπτεται από διαφανείς φωτεινές επιφάνειες. Φωτεινά ξέφωτα, ψήγματα από όγκους και γραμμικές μορφές ενεργοποιούν τον ψευδαισθησιακό, φαντασικό χαρακτήρα του χώρου. Το αποτέλεσμα είναι συνδυασμός ενστίκτου, αυθορμητισμού και διανοητικού ελέγχου. Το έργο δημιουργήθηκε ειδικά για την έκθεση "Αφιέρωμα στον Περικλή Πανταζή" της Πινακοθήκης Αβέρωφ το 1996.
