Εσωτερικό, π. 1925-1930
Μετά τη μαθητεία του στην Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας, ο Ουμβέρτος Αργυρός συνέχισε τις σπουδές του στο Μόναχο, όπου παρέμεινε περισσότερο από 20 χρόνια (1906-1929), περίοδο κατά την οποία συντελούνταν εκεί συνταρακτικές αλλαγές στην τέχνη, οι οποίες οδήγησαν στην εμφάνιση του εξπρεσιονισμού. Μετά την επιστροφή του στην Αθήνα εξελέγη καθηγητής στην ΑΣΚΤ και το 1959 ανακηρύχθηκε ακαδημαϊκός. Ακολουθώντας τις υπαιθριστικές τάσεις της εποχής του, όπως αυτές διαμορφώθηκαν στο πλαίσιο του γερμανικού ιμπρεσιονισμού, προχώρησε σε μια χρωματική έξαρση που με την πάροδο του χρόνου έγινε εντονότερη καθώς το χρώμα έγινε εκρηκτικό, χωρίς ωστόσο να φτάνει στις παραμορφώσεις της φόρμας στις οποίες προχώρησαν οι Γερμανοί εξπρεσιονιστές. Παράλληλα με τις σκηνές στο ύπαιθρο, ο Αργυρός επιδόθηκε και στην απεικόνιση εσωτερικών χώρων με γυναικεία γυμνά σε ιδιαίτερες στιγμές, ασχολήθηκε ιδιαίτερα με την προσωπογραφία και σκηνές από τον πόλεμο του 1940.
Στο Εσωτερικό απεικονίζεται μια νέα γυναίκα, σχεδόν γυμνή, σε ντιβάνι στρωμένο με πολύχρωμο κιλίμι. Το φως που περνά μέσα από την κίτρινη κουρτίνα δίνει σε όλο το δωμάτιο χρωματικές ανταύγειες, κάνοντας το χώρο να πάλλεται μέσα σ’ ένα έντονο χρυσαφί χρώμα, το οποίο καταυγάζει το γυμνό κορμί της γυναίκας. Το έργο πρέπει να έγινε τα χρόνια της παραμονής του καλλιτέχνη στο Μόναχο. Παρά τη φωτεινότητά τους, τα χρώματα παραμένουν σκούρα. Μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα τα χρώματα έγιναν πιο ανοιχτόχρωμα και εκρηκτικά.
