Νεκρή φύση, 1899
Μετά τα πρώτα μαθήματα που πήρε στην Καλλιτεχνική και Βιοτεχνική Σχολή της Κέρκυρας συνέχισε τις σπουδές του στην Τεργέστη και τη Ρώμη. Επιστρέφοντας στην Κέρκυρα, συνεργάστηκε με άλλους καλλιτέχνες στη διακόσμηση του Αχιλλείου, όπου εμφανίζονται οι ιταλικές επιδράσεις που χαρακτηρίζουν την τέχνη του, ενώ για μικρό χρονικό διάστημα παρέμεινε στην Αίγυπτο. Τοπιογράφος κατά βάση, ειδικεύτηκε στην υδατογραφία και, όπως και ο Άγγελος Γιαλλινάς και Βικέντιος Μποκατσιάμπης, φιλοτέχνησε έργα υψηλής χρωματικής ευαισθησίας, επιτυγχάνοντας στην πορεία να ξεπεράσει την ιταλική ακαδημαϊκή επίδραση και να ακολουθήσει περισσότερο στις κατακτήσεις του ιμπρεσιονισμού.
Στο έργο Νεκρή φύση διακρίνεται μια διαφορετική έκφραση της ζωγραφικής του Σκαρβέλη. Στόχος του εδώ είναι να απεικονίσει τα αντικείμενα μέσα από την καθαρότητα και τη σαφήνεια της γραμμής και του χρώματος, ενώ κάποια προβλήματα ισορροπίας στη σύνθεση αντιμετωπίζονται με απλοϊκή διάθεση, όπως η τοποθέτηση των καρότων από την αριστερή μεριά και της ουράς των ψαριών και ενός καροτσιού από την άλλη, που φανερώνουν μια απλοϊκή απόπειρα να εξισορροπήσει προβλήματα της σύνθεσης που θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί.
